Strona główna 
Mapa strony
Jakie wsparcie potrzebne jest dziecku ze strony rodziny?
Rodzina jest pierwszym środowiskiem, w którym już od chwili narodzin dziecko przeżywa emocje. Jest to otoczenie najbardziej dla niego przyjazne, w którym obdarzone jest bezwarunkową miłością, życzliwością i wyrozumiałością, dzięki którym kształtuje się właściwy rozwój emocjonalny dziecka. Zachowania rodziców są pierwszymi wzorcami, które będą przykładem na całe życie. Zaspokojenie podstawowych potrzeb: bezpieczeństwa, miłości i akceptacji stanowi podstawę prawidłowego procesu kształtowania więzi emocjonalnych. Wspólna rozmowa wszystkich członków rodziny, zwłaszcza dotycząca emocji, stymuluje tworzenie trwałych więzi oraz kształtuje odporność emocjonalną, tak bardzo potrzebną do radzenia sobie w trudnych sytuacjach.
Bliskie więzi dają szansę na poznawanie siebie wzajemnie.
Warto, aby rodzice nie szczędzili czasu własnym dzieciom, aby możliwie najczęściej byli „blisko” swojego dziecka, służyli mu wsparciem, dobrym słowem, miłym gestem, uśmiechem. Optymalny klimat domu rodzinnego w procesie rozwoju emocjonalnego warunkuje dobre funkcjonowanie dziecka w przedszkolu. W ramach współpracy przedszkola z rodzicami, warto uświadamiać istotną prawidłowość, iż wyłącznie zdolności umysłowe nie gwarantują sukcesów w szkole. Decydują o tym zdolności emocjonalne, które w domu rodzinnym mogą być kształtowane przez:
- określanie granic „co wolno – czego nie wolno”,
- okazywanie konsekwencji i stanowczości wobec dziecka,
- wzmacnianie pozytywnych zachowań i mocnych stron,
- tworzenie warunków do samodzielnego funkcjonowania dziecka w zakresie jego możliwości,
- stymulowanie aktywności poznawczej,
- uczenie porządku i dobrych manier.
Przedstawiony obraz rodziny to obraz wymarzony, taki, jaki jest potrzebny do kształtowania sfery emocjonalnej dziecka. Jednak współczesna rzeczywistość stwarza wiele barier, na które w wielu przypadkach rodzice nie mają wpływu. Są to:
- zmiany ekonomiczne: praca obojga rodziców i związany z tym brak czasu dla dziecka;
- technologiczne: często nieograniczony dostęp dzieci do telewizji, komputera, Internetu;
- obyczajowe: rozpad rodzin, wychowywanie dzieci przez jednego rodzica lub przez wynajmowanych opiekunów.
Część dzieci spędza czas w domach przed telewizorami albo gra w gry komputerowe, ma ograniczony kontakt z rodzicami, brakuje im rozmów i zabaw z nimi. W pośpiechu rodzicom brakuje cierpliwości, ale także wiedzy i umiejętności, aby prawidłowo wspierać dziecko w rozwoju. Zdarza się, że opiekę nad dzieckiem przejmują osoby wynajmowane i pomimo zapewnienia dziecku bezpieczeństwa i miłości mogą mieć podobne trudności. Zawsze jednak istnieje możliwość poszerzania wiedzy dzięki wartościowej literaturze, a szczególnie takich autorów jak: D. Goleman, W. Eichelberger, D. i M. Weston.